معنی ماده طبع - جستجوی لغت در جدول جو

ماده طبع

لغت نامه دهخدا

ساده ضمیر، ساده دل

(دَ / دِ طَ)

ساده دل. آنکه طبع بی آلایش دارد. آنکه مکر و فریب ندارد. ساده ضمیر:
تا بدان عشوه های طبعفریب
از من ساده طبع برد شکیب.
نظامی

لغت نامه دهخدا

زاده طبع

(دَ / دِ یِ طَ)

مولود طبع. محصول قریحه و کنایه از شعر است:
خود تو میدانی که زادۀ طبع و فرزند خیال
بس گرامی تر ز زادۀ مادر فرزند و زن.
خاقانی.
زادۀ طبع منند ایشان که خصمان منند
آری آری گربه هست از عطسۀ شیر ژیان.
خاقانی.
و رجوع به زاد خاطر و زادۀ خاطر و زادۀ دهن شود

لغت نامه دهخدا

مردم طبع

(مَ دُ طَ)

که طبیعت مردمان دارد. انسان. جوانمرد. بزرگوار:
پنداشت که او مردم طبع است و گران وقر
نشناخت که او مردم پست است و سبکسار.
فرخی

لغت نامه دهخدا

ساده طبع

آنکه مکر و فریب ندارد

فرهنگ لغت هوشیار

ساده طبعی

کیفیت و حالت ساده طبع

فرهنگ لغت هوشیار

معنی ماده طبع - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما